sanırım en güzel yerinden döndüm dudaklarının
çünkü öpseydim korkumu yenecektim
korkumu yenmekten korktum
kendimin bile yaşını bilmediği uzunca bir çocuktum

en kırılgan yerimden başımı uzatıp okudum mektubunu. mektubunun mektup olmaktan çıkarılmış anlamının kayıp tanımlarını sabaha doğru dörde çok önceden saklamışım meğer, bunu şimdi anlıyorum. bunu şimdi, efendim? evet, evet bu şarkı öyle bir şey. ben. yani biraz karmaşığım.

sana gelince durup bir soluk alıyorum.