belki de insan gerçekten aşık olunca anlıyordur da kendine itiraf etmeye cesaret bulana kadar kafası karma karışık olduğundan kaybediyordur anlamı. ya da sadece ben ediyorumdur. aklımdan geçen her bir kelimeyi korkmadan söyleyebilseydim, güzel olmaz mıydı. sonrasında ne kadar üzüleceğimi hesapladığım ilişkiler ne kadar yorucu aslında ve kollarının arasında olmak nasıl harika. muhtaç kalacağını tahmin ettiğin birinin, sana hiç muhtaç olmayacağı hissi. içimi kemiren korkuları kafamdan atamıyorum.